Blask runów, Harris Joanne

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Liczba stron:

Data premiery: 29.06.2012r.

 „Runy” autorstwa Joanne Harris była książką, która mnie oczarowała i porwała w niesamowitą przygodę, dzięki której mogłam spotkać bogów i poznać siłę run. Nie będzie więc dla nikogo wielkim zaskoczeniem, że z niecierpliwością oczekiwałam na kolejną część, opowiadającą o perypetiach młodej dziewczyny, która całkowicie różniła się od wiejskiej społeczności, w której przyszło jej dorastać.

 „Blask Runów” jest drugim tomem, opowiadającym o losach Drzewa Świata, składającego się Dziewięciu Światów. Tym razem, mamy do czynienia z dwoma głównymi postaciami – Maddy Kowalówną, znaną z pierwszej części, oraz z jej nowo odnalezioną siostrą bliźniaczką – Maggie Radą. Twór Joanne Harris opowiada o ukrywających się bogach, którzy za sprawą pewnej przepowiedni, mają nadzieję na odbudowanie Asgardu i odzyskanie swej dawnej świetlności, a tym samym run, nadających im moc. W tym zadaniu główną role odegrać będą miały nasze dwie bohaterki. Jak tym razem potoczą się losy świata, wykreowanego przez autorkę? Czy siostry będą musiały walczyć przeciwko siebie?

 Język autorki w dalszym ciągu jest lekki i przystępny dla zwykłego czytelnika. Humor zawarty w wypowiedziach poszczególnych postaci, a zwłaszcza groźby kierowane pod adresem pewnego kłamliwego i podstępnego boga, uatrakcyjnia lekturę. Opisany przez autorkę świat został wykreowany bardzo pieczołowicie, a każdy jego element został dopracowany. Dzięki temu, podróż po opisywanych krainach wydaje się być bardzo realistyczna.

 Każdy z ważnych i odgrywających pewną rolę bohaterów został bardzo dobrze przedstawiony. Trudno będzie nam znaleźć dwie takie same osobowości, ponieważ wszyscy wnoszą do tej historii coś innego. W przeciwieństwie do pierwszego tomu, Maddy Kowalówna nie zdobyła w tej części mojej sympatii. Jej chęć poświęcenia wszystkiego, nawet przyjaciół, dla nieznanej siostry była irytująca.  Loki, który cały czas wpadał w tarapaty był jedynym bohaterem dla którego chciałam kontynuować lekturę. 

 „Blask Runów” stracił wiele uroku. Być może jest to związane z tym, że czytelnik teraz ma okazję poznać opisywaną historię z różnych perspektyw, zarówno z punktu widzenia bliźniaczek, poszczególnych bogów, a nawet pewnej szalonej staruszki. Tego typu zabieg nie przypadł mi do gustu, ponieważ w mojej opinii, tomy tej samej serii powinny być napisane w ten sam sposób. 

 Przez całą lekturę miałam wrażenie, że wszystko, co znajduje się pomiędzy stronami książki jest sztuczne i robione na siłę, a zwłaszcza opisana historia. Nie wiem skąd takie towarzyszące mi uczucia względem tej pozycji, aczkolwiek jej lektura naprawdę mnie męczyła. Zamiast odczuwać radość i podekscytowanie, czułam się coraz bardziej znużona. 

 Niestety, ale często bywa tak, że kolejne tomy nie dorównują pierwszej części, a jakość tworów danego pisarza spada, zawodząc czytelników. Tak samo stało się w przypadku tej serii. Akcja przez połowę książki wlokła się niemiłosiernie i dopiero pod koniec nieznacznie zwiększyło się tempo opisywanych wydarzeń. Drugi tom mogę polecić jedynie osobom, które nie chcą kończyć swojej przygody jedynie na pierwszym tomie.  Nie zachęcam do tego, aby sięgać po nią nie przeczytawszy pierwszej części. W „Runach” opisany świat jest prawie doskonały, a opisywana historia porywa do samego końca. Natomiast ta pozycja może wydawać się zbyt chaotyczna dla nieobeznanych czytelników.

Moja ocena: 2+/6

Książkę otrzymałam od wydawnictwa Prószyński i S-ka, za co serdecznie dziękuję!