Dobrani, Ally Condie

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Liczba stron: 350

Data premiery: 9.03.2011r.

 Zarówno tytuł jak i okładka powieści napisanej przez Ally Condie fascynuje potencjalnego odbiorcę. Właśnie te dwa elementy przekonały mnie do sięgnięcia po tę lekturę, zwłaszcza część wizualna – zamknięta w kuli młoda dziewczyna, ubrana w zieloną sukienkę. Obecnie, wydawanych jest coraz więcej futurystycznych powieści, które pozwalają nam gdybać o tym, jak może wyglądać w przyszłości życie na Ziemi, jednak nie wszystkie potrafią porwać czytelnika. Jak było w przypadku tej pozycji? Tego dowiecie się za chwilę.

 Cassia żyje w idealnym państwie, ma idealne życie, w którym nie dzieje się nic nadzwyczajnego. Wszystko jest poukładane, z góry zaplanowane, nawet coś tak spontanicznego jak uczucie miłości. Statystyki, ciągła obserwacja czy też wyznaczanie ludziom długości życia – w czasach, których przyszło żyć głównej bohaterce jest to coś normalnego. Pieczę nad tym całym porządkiem sprawują Funkcjonariusze. Nie potrzebują broni żeby kierować społeczeństwem, nikt by się zresztą nie odważył wznieść buntu. 

 Główną bohaterkę powieści pt. „Dobrani” poznajemy w dzień Bankietu Dobrania – ceremonii, która ma na celu wybranie dla każdej dojrzałej osoby idealnego partnera. Pierwszy raz od wielu lat ma miejsce wytypowanie pary z tego samego otoczenia. Tą szczęściarą jest Cassia oraz jej najlepszy przyjaciel Xander. Wszystko skończyłoby się dobrze, gdyby dziewczyna ujrzała na swojej mikrokarcie twarz swojego dobranego partnera, a nie drugiego przyjaciela – Ky’a. Powoli zaczyna zakochiwać się w drugim chłopaku, a uczucie buntu rozniecił w niej nielegalny wiersz, którym została obdarowana przez swojego dziadka w dzień jego Śmierci.   

 Jak to najczęściej we współczesnych powieściach antyutopijnych bywa, nie zabraknie i w tej historii trójkąta miłosnego pomiędzy główną bohaterką i dwojgiem chłopaków, których zna od dziecka. Jest to już na tyle przewidywalny i utarty schemat, że nie zrobił on na mnie wrażenia. Język Ally Condie jest prosty, a czasami nawet zbyt prosty, dlatego niejednokrotnie miałam wrażenie, że opisywana historia jest płytka i mdła. 

 Autorce nie udało się w pełni przekazać wizji wykreowanego przez nią świata, przez całą lekturę miałam wrażenie, jakby składał się on tylko z kilku miejsc. Jako czytelnik nie poznałam dobrze okolicy, ponieważ to, co zaproponowała mi pisarka było jedynie zbiorem kilku domów oraz wzgórzem. Nawet miejsca, które zostały odwiedzone przez główną bohaterkę nie zostały dobrze opisane. Przez takie a nie inne pióro autorki nie miałam szans, aby pozwolić się porwać opisywanym wydarzeniom.

 „Dobrani” nie zdołali mnie wciągnąć. Nie czułam się częścią tej historii, a jedynie obserwatorem, który ma okazję poznawać losy poszczególnych bohaterów. W czasie lektury, czytelnik nie ma szans na uczucie podekscytowania, ekscytacji czy też zapierania dechu w piersiach. Akcja jest powolna i jak na złość, autorka jeszcze bardziej ją spowalnia, przez co w opisywanej historii nie dzieje się praktycznie nic wartego większej uwagi. Nawet bohaterowie pozostawiają wiele do życzenia, zwłaszcza, że czytelnik jest zmuszony poznawać myśli Cassi, która irytowała mnie swoim zachowaniem.

 Annie Condie stworzyła przeciętną powieść, która nie będzie w stanie zadowolić wymagających czytelników, a zwłaszcza miłośników wartkiej akcji. Pomimo tego, że lektura „Dobranych” w żadnym stopniu mnie nie zadowoliła i jedynie czuję, że straciłam czas, to być może sięgnę po drugą część, jeżeli taka się ukarze. Jestem ciekawa, czy autorka podszkoli swój warsztat i jej twór będzie w stanie mnie zainteresować. 

Moja ocena: 2/6