Czerwień Rubinu, Kerstin Gier

Wydawnictwo: Literackie Egmont

Liczba stron: 343

Data premiery: 30.04.2012r.

 „Trylogia czasu” dorobiła się wielu tysięcy fanów na całym świecie, nic więc dziwnego, że po zapoznaniu się z tak wieloma zachęcającymi opiniami na jej temat miałam ochotę po nią sięgnąć i na własnej skórze przekonać się, czy twór napisany przez Kerstin Gier jest tak bardzo dobry. Niestety, rzeczywistość potrafi być bardzo rozczarowująca, a ten przymiotnik idealnie opisuje książkę jaką jest „Czerwień Rubinu”.

 Gwendolin nigdy nie podejrzewała, że role mogłyby się odwrócić, a ona znalazłaby się w centrum uwagi. Przez zupełny przypadek zajęła miejsce swojej kuzynki, która przez całe swoje życie była przygotowywana do odbywania podróży w czasie. Było to związane z wiarą, iż to właśnie ona, a nie Gwen, posiada gen, który umożliwia przenoszenie się w przeszłość. Niespodziewane skoki nie tej dziewczyny odmieniły życie naszej bohaterki na zawsze, zwłaszcza, że przydzielony jej partner okazał się być niezwykle przystojnym dupkiem.

 Powieść napisana przez niemiecką pisarkę Kerstin Gier jest przeciętnym tworem, który w żaden sposób nie jest w stanie zachwycić czytelnika, a tym bardziej porwać go w opisywaną historię. Język wykorzystany przez autorkę jest prosty, dzięki czemu czytanie tej lektury nie sprawia większych problemów, jednak pozostałe elementy, składające się na ten twór, okazały się być bardzo niedopracowane.

 Zarówno kreacja bohaterów, jak i świata przedstawionego pozostawia wiele do życzenia. Czytelnik z trudem może sobie wyobrazić wygląd poszczególnych postaci, które często działają odbiorcy na nerwy. Główna bohaterka okazała się być nikim innym jak mało inteligentną nastolatką, której świat ogranicza się do filmów, chłopaków i wspólnych ploteczek z najlepszą (równie mądrą) przyjaciółką. Od innych wyróżnia ją jedynie to, że ma niespotykany dar i bardzo tajemniczą rodzinę, jednak cała reszta jest bardzo typowa dla powieści z tego gatunku. 

 Świat wykreowany przez autorkę jest, w gruncie rzeczy, bezpostaciowy. Odbiorca nie otrzymuje zbyt wielu informacji na jego temat, przez co motyw podróży w czasie wypada bardzo słabo. Gdyby niepodane lata czy też myśli głównej bohaterki czytelnik w żaden sposób nie odgadłby, że Gwendoin cofnęła się w czasie, zmieniając miejsce swego pobytu. Niejednokrotnie odnosiłam wrażenie, że pojawiające się w historii miejsca czy też osoby zostały stworzone przez pisarkę dla zasady. Nie miały nic sobą wnosić, miały poszerzyć objętość stronicową książki i jako tako współgrać z opisywaną historią. Pozwoliło mi to wysnuć wniosek, że autorka szła po najniższej linii oporu, zdobywając  w ten sposób i tak laury.

 Liczne mankamenty, którymi wypełniona jest powieść, odbierają przyjemność z czytania i nie pozwalają dostatecznie mocno wciągnąć się w opisywaną historię. Akcji pomiędzy stronami „Czerwieni Rubinu” znajdziemy tyle, co nic. Praktycznie nic wartego większej uwagi nie ma miejsca w czasie lektury pierwszego tomu serii o podróżach w czasie, dlatego nie polecam jej fanom szybkiej akcji. Miłośnicy dobrych wątków miłosnych też nie mają czego w tej książce szukać. Ma tu miejsce typowy, a więc nudny już schemat – głupiutka dziewczyna, której losy powiązane są z niezwykle przystojnym i niemiłym dla niej facetem, dla którego po pewnym czasie traci głowę.

 Tak więc, czy w powieści pt. „Czerwień Rubinu” można dostrzec jakiekolwiek pozytywy? Bez wątpienia jej jedyną zaletą jest przedstawiona historia, która dzięki swojej innowacyjności i tajemniczości powala na kontynuowanie lektury. Twór Kerstin Gier jest bardzo niedopracowany i pozostawia wiele do życzenia, dlatego nadaje się on jedynie dla czytelników, którzy od lektury nie wymagają niczego wielkiego, tylko kilkugodzinnej odskoczni od rzeczywistości.

 Moja ocena: 2/6