Cosmopolis, Don DeLillo

Wydawnictwo: Noir Sur Blanc

Liczba stron: 168

Data premiery: 1.01.2005r.

 Eric Packer ma 28 lat, żonę, której nie zna oraz miliony na koncie. Z powodu zajmowanego stanowiska nie rusza się bez ochrony. Pewnego dnia, postanawia przejechać się do fryzjera i pomimo nalegań, aby przywołać specjalistę na miejsce, wsiada do swojej limuzyny. Dzień, który wybrał na tę wyprawę jest szczególny, ponieważ przez miasto jedzie prezydent, przez co korki uniemożliwiają normalny przejazd. Z każdą kolejną godziną robi się coraz bardziej nerwowo. Zarząd uważa, że zamordowanie pewnej ważnej osobistości w Korei może być dopiero początkiem, a Ericowi grozi niebezpieczeństwo. 

„Cosmopolis” jest bardzo nietypową lekturą. Żeby nie użyć określenia „dziwną”, nazwę ją „specyficzną”, ponieważ z powodu swojej inności nie każdemu przypadnie do gustu. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że nie będzie w stanie niczym zaskoczyć czytelnika, bo co może być pasjonującego w obserwacji wyprawy bogacza limuzyną do fryzjera? Don DeLillo udowadnia, że może wydarzyć się wiele, zwłaszcza przy tak nieobliczalnym i nieprzewidywalnym bohaterze, jakim jest Eric Packer.

 Główną postać mogę scharakteryzować dwoma słowami: „zimny dupek”. Naszego milionera nie interesuje opinia innych ludzi, nie zna nawet własnej żony i nie wygląda na to, aby chciał ją poznać. W kontakcie z kobietami zależy mu jedynie na seksie, o czym mamy okazję wielokrotnie się przekonać. Stosunek milionera do innych osób jest szokujący i z pewnością swoim postępowaniem nie zdobędzie fanów.

 W trakcie lektury byłam zmuszona wielokrotnie czytać tę samą stronę po kilka razy, ponieważ nie rozumiałam, dlaczego sposób rozmowy uległ aż tak drastycznej zmianie. Wszystko komplikował główny bohater, a ja często odnosiłam wrażenie, że nie słucha rozmówcy, chce postawić na swoim i stara się narzucić tor dyskusji. Z tego też powodu, każda osoba, która będzie chciała zapoznać się z tą pozycją, będzie musiała uzbroić się w dużą dawkę cierpliwości. Trzeba czytać ją uważnie, bo w przeciwnym wypadku nie będzie się w stanie zrozumieć, co się właściwie stało. 

 Akcja „Cosmopolis” jest wolna. Co jakiś czas, pomiędzy rozdziały dotyczące złego bogacza możemy obserwować poczynania mężczyzny, który szykuje się do popełnienia kolejnej zbrodni. Autor bawi się z czytelnikiem, wielokrotnie stara się go wyprowadzić z równowagi. Napięcie co jakiś czas wzrasta, a gdy już nabieramy pewności, co może się zaraz wydarzyć, szybko spada , ponieważ nasze przypuszczenia okazują się błędne. Okazuje się, że autor inaczej poprowadził ten wątek, wymyślił dla czytelnika inne niespodzianki. 

 Książka napisana przez Don DeLillo przedstawia ciemną stronę miliardera, aczkolwiek w dalszym ciągu nie mogę zrozumieć, co pisarz chciał nam przekazać. Może zależało mu jedynie na zabawie w kotka i myszkę z odbiorcą, a może pragnął w nietypowy sposób uzmysłowić nam, że posiadanie dużej ilości pieniędzy nie zawsze uszczęśliwia. Potrafi zrobić z człowieka okropnego potwora, dla którego ludzkie życie nie ma żadnej wartości. W tym wypadku, powieść mogę polecić jedynie osobom, którym czytanie tego typu literatury sprawia przyjemność.  Odradzam ją czytelnikom, którzy lubią wartką akcję, bo jej tutaj nie znajdziemy.

Moja ocena: 3/6
Książkę otrzymałam od pani Anny Pawlikowskiej, za co serdecznie dziękuję!