Gone. Zniknęli. Michael Grant

Wydawnictwo: Jaguar

Liczba stron: 527

Data premiery: 24.09.2009r.

 Puf… i wszyscy powyżej 15-tego roku życia zniknęli. Zostały same dzieci. Wszystko wygląda tak samo, jak wcześniej, nie licząc faktu, że brakuje rodziców troszczących się o swoje pociechy. Stróżów prawa, którzy pilnowaliby porządku. Przedszkolanek, nauczycieli sprawujących opiekę nad dziećmi. Co się z nimi stało? Nikt tego nie wie. Czy jest jeszcze nadzieja na powrót do normalnego życia?

 Sam siedział w szkole na nudnej lekcji, gdy nauczyciel zniknął z oczu jemu i jego kolegom z klasy. To samo stało się z każdą starszą osobą. Przerażone dzieci nie wiedziały, co ze sobą począć. Liczyły na Sama – bohatera, który w kryzysowych sytuacjach wychodził przed szereg, zachowując zimną krew. Tak się jednak nie stało, ponieważ główny bohater postanowił pomóc w poszukiwaniach brata dziewczyny, w której od dawna się podkochiwał. Chłopca, który żyje we własnym świecie, cierpi na autyzm. W międzyczasie, władzę w mieście siłą zdobywa analfabeta, którego boją się prawie wszyscy. Zaprowadzony przez niego „porządek” rujnuje przyjazd uczniów ze szkoły dla trudnych dzieci, którymi przewodzi Caine.  Nie jest to zwyczajna grupa, prawie każdy ma specjalne umiejętności, a ich przywódca ma swoje własne plany…



 Bez wątpienia pomysł wykorzystany przez autora powieści jest bardzo innowacyjny i nietypowy. Kreacja świata, w którym wszystkie starsze osoby znikają bez względu na wykonywaną czynność, jest czymś nowym, czymś, co pozwala odetchnąć od powtarzających się historii, których nie brakuje na rynku wydawniczym.  Wizja Michaela Granta jest przerażająca, pomimo tego, że jedynymi mieszkańcami tego miejsca są dzieci, a więc istoty, które – w moim przekonaniu - nie byłyby w stanie zabić z zimną krwią drugiego człowieka. Jednak nie w tym przypadku…

 Bohaterowie „Zniknęli” są zmuszeni do pożegnania się z dzieciństwem. Każdemu z nich grozi niebezpieczeństwo, zarówno ze strony zmutowanych zwierząt, jak i rówieśników. Czytelnik jest świadkiem strasznych wydarzeń, które mają miejsce. Śmierć, zadawanie bólu i zastraszanie stało się teraz czymś normalnym.  Odbiorca ma okazję obserwować opuszczone dzieci, ich reakcję i powolne dostosowywanie się do nowych warunków, ale również horror, który powoli zaczyna się rozgrywać.

 Zadziwiający był dla mnie wiek głównego bohatera. Na ogół pisarze wykorzystują w swoich dziełach osoby starsze, bo czego można wymagać od prawie piętnastoletniego chłopca?  Szybko zostałam wyprowadzona z błędu. Sam okazał się na tyle dojrzały, że aż trudno uwierzyć w to, że jest aż tak młody. Każda z wykreowanych postaci jest na tyle wyrazista, że na długo zapada w pamięć, aczkolwiek nie oznacza to, że książka jest pozbawiona wad.

 Autor nie zawsze jest konsekwentny, przez co czytelnik nie jest w stanie całkowicie wciągnąć się w opisaną historię. Akcja również nie należy do najszybszych. Przez pierwszą część lektury nie dzieje się nic pasjonującego. Poznajemy ten nowy, dziwny świat i to z perspektywy dwóch bohaterów. Autor nie oszczędza nam okropnych widoków, dzięki czemu przedstawiona historia wydaje się bardziej realistyczna. Z biegiem czasu, mamy okazję poznać coraz więcej sekretów, które ukrywają poszczególne postacie. Gdy akcja nabrała rozpędu, z niepokojem obserwowałam rozgrywające się wydarzenia i z niecierpliwością czekałam na poznanie końca, który w gruncie rzeczy, niczym mnie nie zaskoczył.

 Pierwszy tom serii jest obiecującym tworem, niepozbawionym wad. Niekonsekwentność, wiele niedopowiedzeń i wyjątkowo irytująca jedna z postaci daje się we znaki przez większą część lektury. Pomimo tego, „Gone. Zniknęli” jest interesującą, a przede wszystkim, bardzo wciągającą pozycją, którą mogę polecić fanom tego gatunku. Może i nie zwala z nóg i do tytułu rewelacyjnej książki wiele jej brakuje, ale z pewnością zadowoli tych mniej wymagających czytelników.

Moja ocena: 4/6