(Nie) umarli. Jonas, Eden Maguire

Wydawnictwo: Egmont

Liczba stron: 288

Data premiery: 12.03.2011r.

 Darina nie sądziła, że ten dwumiesięczny okres szczęścia u boku przystojnego i inteligentnego Phoenixa zostanie gwałtownie przerwany przez głupią bójkę. Gdy jej chłopak zostaje zadźgany nożem, zrozpaczona dziewczyna nie potrafi sobie z tym poradzić. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy pewnego dnia przez przypadek odnajduje dom, w którym rozpoznaje m.in. zmarłe w ciągu jednego roku osoby:  Jonasa, Arizonę, Summer oraz Phoenixa. Grupka tych tajemniczych postaci nazywa siebie (Nie)Umarłymi. Darina zyskuje rok bycia dłużej ze swoim nieżyjącym chłopakiem, którego wyróżniają dodatkowe moce oraz brak bicia serca. W zamian za ten dodatkowy okres czasu ma pomóc całej grupce (Nie)Umarłych w zakończeniu niepozałatwianych spraw. 

 Na pierwszy ogień idzie sprawa Jonasa, nieżyjącego chłopaka najlepszej przyjaciółki bohaterki. Zmarł w skutek nieszczęśliwego wypadku motocyklowego, jednak czy ktoś za tym stał? Jego mocno poturbowana dziewczyna oprócz problemów z chodzeniem, straciła również pamięć, która pomogłaby w odkryciu tożsamości osoby związanej ze śmiercią chłopaka i kalectwem jego dziewczyny. Czy Darinie uda się odkryć prawdę, zanim Jonas zniknie na zawsze? 

 Książka „(Nie)Umarli” ma bardzo przyjemną dla oka okładkę, jednak na pierwszy rzut oka wygląda jak zwykła powieść dla nastolatków i jest właśnie tego typu pozycją. Język Eden Maguire jest lekki i prosty, czasami nawet za bardzo, przez co dialogi bohaterów wydają się być momentami sztuczne. Jednak to nie sposób przedstawienia tej historii jest najgorszy, największą wadą tej pozycji jest to, że główna bohaterka - Darina jest strasznie irytującą istotą. Nie przejmuje się niczym i nikim, jedynie sobą i swoim (nie)żyjącym chłopakiem, którego znała jedynie dwa miesiące. Swoją bezmyślnością i głupotą działa na nerwy, przez co komfort czytania diametralnie spada z każdą kolejną stroną.

 Autorka stworzyła mało oryginalne dzieło, w którym powtarza się wiele, dobrze już znanych, schematów. Pierwszy tom z serii o (Nie)Umarłych jest bardzo przeciętną, na dodatek bardzo przewidywalną pozycją. Nie sądzę, aby to się zmieniło w dalszych tomach. Autorka może, co prawda wprowadzić w kolejnych częściach jakieś zaskakujące dla odbiorcy elementy, jednak nie zmienia to faktu, że czytelnik z góry wie, jak skończą się wszystkie opisane historie. 

 Książka autorstwa Eden Maguire nie jest lekturą oryginalną, jednak nie mogę zaprzeczyć, że czytało się ją szybko i przyjemnie. Bez problemu wciągnęłam się w opisaną historię na parę godzin i nie uważam, żeby przeznaczony na to czas był całkowicie stracony. Nie jest to ambitne dzieło, ani też rewelacyjna pozycja, która jest w stanie powalić czytelnika na kolana. 

 „(Nie)Umarli” są typową serią dla młodych dziewczyn, którym do czytelniczego szczęścia wystarczy jedynie opisany motyw miłości dwóch kochających się nastolatków, jednak i opis związku Dariny i Phoenixa za bardzo autorce się nie udał, był przedstawiony bardzo sztucznie. Pomysł sam w sobie wydawał się bardzo obiecujący, jednak otrzymaliśmy to w takiej, a nie innej postaci, dlatego powstrzymam się od polecania tej pozycji komukolwiek spoza grona nastolatek.

Moja ocena: 2/6