Obcy z Alfy Centauri, Edward Guziakiewicz

Wydawnictwo: Dreams

Liczba stron: 320

Data premiery: 13.07.2011r.

Ku naszej Matce Ziemi zmierza czarna dziura, gdy dotrze do swego celu, finał będzie jednoznaczny – mieszkańców oraz samą planetę będzie czekać niechybna zagłada. Jednak to nie koniec kłopotów. Na Ziemi zjawili się kosmici, zapaleni miłośnicy oleju, którzy nie zawahają się zaatakować Ziemian. Posiadają bardzo zaawansowany technologicznie sprzęt, który utrudnia ich schwytanie. Wkrótce wychodzi na jaw, że ktoś z naszego globu ma coś wspólnego z tajemniczymi gośćmi z Kosmosu, a ci, na pierwszy rzut oka niebezpieczni wrogowie, mogą w rzeczywistości okazać się naszymi sojusznikami.

Powieść Edwarda Guziakiewicza pt. „Obcy z Alfy Centauri” stawia przez większą część lektury przed czytelnikiem więcej pytań, aniżeli odpowiedzi. Odbiorca zostaje praktycznie wrzucony w wir zdarzeń, ze stacjonującej na Księżycu polskiej bazy akcja przenosi się nagle na Ziemię, a tam skacze od jednej postaci do drugiej. Nie będę ukrywać, że taki sposób zapisu owej historii nie przypadł mi szczególnie do gustu.  Pomiędzy strony wkradł się niepotrzebny chaos, który spowalniał lekturę. Czytelnik nie miał okazji śledzić losów jednego czy dwóch bohaterów, było ich kilkunastu i nie sposób było przewidzieć, z którym za chwilę będzie miał do czynienia.

W trakcie lektury pojawia się coraz więcej pytań bez odpowiedzi, a autor nie pozwala potencjalnemu odbiorcy przewidzieć biegu przyszłych wydarzeń. Przy pomocy sporej ilości tajemnic oraz intryg utrudnia domyślenie się finału tej historii. Z czasem akcja staje się coraz bardziej pokręcona, a wszystko przez różnego rodzaju informacje, którymi bombardowany jest czytelnik. To na jego barkach spoczywa wykorzystanie wszystkich podanych szczegółów i złożenie ich w jedną całość.

Pomysł na stworzenie powieści tego typu był bardzo obiecujący, jednak niedopracowanie oraz liczne mankamenty znacznie wpłynęły na jakoś czytania, a co za tym idzie – ocenę tej pozycji. Lekturę „Obcych z Alfy Cantauri” odebrałam w taki, a nie inny sposób z powodu schematycznych i mało wyróżniających się bohaterów, jednak nawet ich bym przebolała, gdyby autor darował sobie ten tragiczny wątek miłosny. Był on całkowicie pozbawiony większego sensu i rzeczywistości, bo jak osoby, które praktycznie się nie znają, mogą (w stanie całkowitej trzeźwości) z miejsca wyznawać sobie miłość i iść do łóżka?

Powieści Edwarda Guziakiewicza brakuje klimatu, który uprzyjemniłby lekturę i urzeczywistniłby opisywaną historię. Przez wszystkie strony nie poczułam ekscytacji, czy przerażania bohaterów, a przecież te emocje byłyby całkowicie uzasadnione, w końcu całej ludzkości grozi zagłada. Pomimo tych, jakby nie patrzeć, znacznych wad książkę czyta się zadziwiająco łatwo. Dlatego mogę polecić ją miłośnikom tajemnic i intryg, którym nie przeszkadza wolna akcja.

Ocena: 2/6
Książkę otrzymałam od portalu Upadli, za co serdecznie dziękuję!