Ciepłe ciała, Isaac Marion

Wydawnictwo: Replika

Liczba stron: 306

Data premiery: 8.09.2011r.

 R nie pamięta swojego wcześniejszego życia. Żyje wraz z innymi na opuszczonym lotnisku, czasami przerywając wszechobecną monotonię  wypadami do miasta w celu pożywienia się. Kim, a właściwie, czym jest? Jest zombie. Żywym trupem, który może poczuć się przez chwilę jak człowiek tylko i wyłącznie w momencie, gdy wgryzie się w mózg swojej ofiary. W ten sposób kradnie czyjeś wspomnienia, wcześniejsze życie. W czasie kolejnej wyprawy po ludzkie mięso, R ratuje dziewczynę chłopaka, którego właśnie zjadł – Julię. Sprowadza ją na tereny chodzących umarłych, a dalszy rozwój wypadków sprawia, że pragnie się zmienić. Czy istnieje możliwość powstrzymania i cofnięcia skutków zarazy, która dotknęła całą ludzkość?

 Nie ukrywam, że byłam bardzo podekscytowana zabierając się za czytanie tej pozycji. Wampiry, wilkołaki, wróżki – to wszystko już było, jednak związek pomiędzy zombie a normalną dziewczyną? „W końcu coś nowego!” – pomyślałam. Pierwszą rzeczą, która na wstępie mnie zdziwiła, to fakt, że czytelnik ma możliwość poznawać historię z punktu widzenia zakażonego mężczyzny, przemienionego w zombie, a nie – jak to najczęściej bywa – z perspektywy zwyczajnej, ludzkiej nastolatki. 

 Język Isaaca Mariona jest prosty i łatwo przyswajalny, dzięki czemu debiutancką powieść pt. „Ciepłe ciała” czyta się w zadziwiającym tempie. Czytelnik zostaje, praktycznie z miejsca, wciągnięty w opisaną historię, a opis rodzącego się uczucia pomiędzy głównym bohaterem a Julią ekscytuje i dodaje jeszcze większego smaczku lekturze. Niestety, ale wiele razy byłam w stanie domyślić się dalszego rozwoju akcji, jednak nie zmienia to faktu, że sama końcówka mnie zdziwiła i bardzo zawiodła, ponieważ spodziewałam się innego zakończenia tej historii. 

 Autor w bardzo dobry sposób przedstawił postacie Martwych, którzy wzbudzają w odbiorcy różnego rodzaju uczucia, począwszy od współczucia, a kończąc na strachu czy też rozbawieniu. Wiele razy opis zachowań zombie rozbrajał mnie do tego stopnia, że nie mogłam się powstrzymać przed wybuchnięciem śmiechem. Nie wiem skąd autor wziął pomysł na przedstawienie opisu seksu w wykonaniu zombie w taki sposób, jednak jedno jest pewne - tego typu humorystyczne fragmenty dodają niesamowitego uroku lekturze i sprawiają, że czytanie tej pozycji staje się jeszcze przyjemniejszym zajęciem.

 Najsłabszym – w moim odczuciu – elementem książki jest postać ukochanej R – Julii. Pomimo, że bohaterka jest moją imienniczką, nie zdołała wzbudzić we mnie żadnych ciepłych uczuć w przeciwieństwie do potwora, jakim jest nasz Martwy. Swoim zachowaniem irytowała mnie, kompletnie nie pasowała do roli ukochanej zombie. Przez całą lekturę zastanawiałam się, co on w niej widzi i czy tak duży wpływ na zauroczenie jej osobą mógł mieć akt zjedzenia mózgu chłopaka, który wkrótce zaczyna… objawiać się naszemu bohaterowi.

 Podsumowując, książka pt. „Ciepłe ciała” jest wartym uwagi dziełem, który idealnie pełni rolę odskoczni od rzeczywistości. Nie znajdziemy w niej jednak niczego nowego, nie licząc oczywiście opisanego związku pomiędzy Martwym a Żywą. Jest to typowa książka dla nastolatek, chociaż myślę, że starszym czytelnikom również przypadnie do gustu. Początkowe, dość brutalne i obrzydliwe opisy sposobu jedzenia ludzkich kończyn przez zombie, nie są tak bardzo szokujące, aby osoby o słabych nerwach nie mogły przenieść się do świata wykreowanego przez Isaaca Mariona. Z tego powodu, polecam ją każdemu, kto od lektury nie wymaga żadnych wielkich uniesień, a jedynie przyjemnie spędzonego czasu.

Moja ocena: 5/6