451 stopni Fahrenheita, Ray Bradbury

Wydawnictwo: Solaris

Liczba stron: 219

Data premiery: 04.2012r.

 Niestety, ale w dzisiejszych czasach mało kto sięga po książki. Każdego roku liczba czytelników zauważalnie się zmniejsza. Literaturę wypierają gry komputerowe, telewizja i innego rodzaju rozrywka niskiego lotu. Tak jak kiedyś osoba oczytana była zaliczana do grupy ludzi inteligentnych, tak teraz kojarzona jest z osobami, które nie mają swojego życia osobistego i / lub mają problemy z nawiązywaniem kontaktów międzyludzkich. Ray Bradbury przewidział to zjawisko z prawie sześćdziesięcioletnim wyprzedzeniem, aczkolwiek przedstawił je w trochę odmienny sposób.

 Montag jest strażakiem, jednak zamiast gasić ogień, sam go wznieca. Palone są wszelkie książki, a za ich posiadanie grożą surowe kary, przede wszystkim zniszczenie całego majątku ich potencjalnego właściciela. Główny bohater żyje w czasach, w których takie wartości jak miłość, przyjaźń czy wiara zostały odrzucone bądź zapomniane. Priorytetem stało się m.in. posiadanie dużej ilości ekranów telewizyjnych i oglądanie bezwartościowych seriali. W tym świecie ludzie nie mają prawdziwych przyjaciół, którzy mogliby ich wysłuchać, nie mogą też liczyć na udany związek partnerski, ponieważ miłość i potrzeby drugiego człowieka nie są najważniejsze. Światopogląd Montaga powoli zmienia się za sprawą dziewczynki, która jako jedyna słucha tego, co ten ma do powiedzenia, jednak to nie może trwać wiecznie. Rząd ma bowiem sposoby na obserwowanie i kontrolowanie swoich obywateli…

 „451 stopni Fahrenheita” można zaliczyć do klasyki literatury antyutopijej i właśnie z tego powodu powinien zaznajomić się z nią - w mojej opinii - każdy, bez wyjątku. Ray Bradbury stworzył wizję świata, która przeraża od pierwszych stron. Życie pod ścisłą kontrolą, w otoczeniu ludzi, z którymi można porozmawiać jedynie na temat emitowanych w telewizji oper mydlanych, na dodatek bez możliwości posiadania i czytania książek? Ta perspektywa w żadnym stopniu nie wydaje się zachęcająca, jednak przez swoją inność fascynuje odbiorcę do samego końca.

 Powieść została wydana po raz pierwszy w 1953 roku i z pewnością język, którym posłużył się autor, sprawiłby współczesnemu czytelnikowi niemały problem. Z pomocą przyszła jednak Iwona Michałowska, która zdecydowała się przełożyć powieść, pomimo tego, iż ta została już wcześniej przetłumaczona przez Adama Kaskiego. Wykorzystany przez nią język jest dostosowany do dzisiejszego czytelnika, dlatego „451 stopni Fahrenheita” czyta się bez żadnego problemu, a niebanalna historia i przerażająco-fascynująca wizja świata zachęcają do kontynuowania lektury.

 Polskich wydań tej pozycji jest kilka, jednak warto wspomnieć o egzemplarzach z 2012 roku, które wyszły spod nakładu wydawnictwa Solaris. Niezwykle ciekawym i klimatycznym elementem jest ich oprawa graficzna. Nie mam jednak na myśli okładki, ponieważ ten projekt swoim wyglądem nie zachwyca, chodzi mi o wnętrze. Każda ze stron przypomina nadpalony papier, dzięki tej stylizacji odbiorcy jeszcze łatwiej jest poczuć klimat tej powieści.

 Powieść Ray’a Bradbury’ego  wciąga do tego stopnia, że ciężko jest się uwolnić spod jej wpływu. Czytelnik nie wie, czego może się spodziewać, zakończenie jest dla niego zagadką, do której powoli przybliża się z każdą kolejną stroną. Autor w swej powieści zwrócił uwagę na wiele różnych problemów m.in. zachwianie wartości rodziny, ograniczanie praw obywateli, manipulowanie faktami i całkowite kontrolowanie ludzi. Najgorszy jest jednak fakt, że w „451 stopniach Fahrenheita” możemy dopatrzeć się obrazu współczesnego świata, w którym skorumpowane media zaczynają wpływać na sposób myślenia obywateli. Książki może i nie są przymusowo niszczone, jednak ludzi dobrowolnie rezygnują z ich czytania, a nie bez powodu z ust chińskiego komunisty Mao Zendong'a padły te słowa „Czytanie zbyt wielu książek jest szkodliwe”.

Moja ocena: 6/6
Recenzja została również zamieszczona na portalu Juventum.